Dag 1: Adelaide naar Perth tour

Vandaag is dan eindelijk de dag! Ik mag 10 dagen mee op tour naar Perth. Door alle jetlag werd ik al om 5 uur ’s ochtends wakker en kon mij rustig aan voorbereiden op mijn tour. Om kwart voor 7 ’s ochtends werd ik opgehaald om vervolgens met een lange rit te beginnen. Ik ontmoette de tourguide wiens naam Scotty is. Een rasta harige man met een relaxte uitdrukking. Ook had hij zijn Engelse vriendin mee die ook als ‘tourguide’ mee ging. Hij begroette mij met de eerste woorden die mij echt het Australische gevoel gaven: G’day mate! Dit was overigens ook de eerste keer dat ik dit iemand heb horen zeggen sinds mijn aankomst. Het tweede wat hij zei is iets waar ik wel een beetje aan moest wennen en wat alle Australiërs zeggen: How are you? Dit is iets wat door veel Engelsen wordt gevraagd tijdens een begroeting. Omdat ik niet zo goed wist hoe ik er op moest reageren zei ik maar dat het prima ging.

Natuurlijk heb je altijd wel iemand die te laat moest komen en daardoor hebben we deze persoon zelfs op moeten halen. Gelukkig was het maar om de hoek maar zijn daardoor wel dik later vertrokken. Achteraf bleek wel dat deze persoon een vaste klant van het bedrijf is waardoor het al iets begrijpelijker is waarom we zo lang moesten wachten. Helaas zat ik maar met 4 anderen op de tour: een Australische man van 70, een Australische man van 60 (?) en een Engelsman van 40. Gelukkig was er dan ook nog een Engels meisje van 29 mee. In het begin van de tour hadden we ook nog een fransman en een Australische vrouw mee met wie ik het met beide wel goed kon vinden. Helaas deden zij een andere tour en moesten na een paar dagen al afstappen.

In het begin is het natuurlijk altijd elkaar even leren kennen. Hierdoor had de tourguide een goed idee bedacht: International Speeddating. Het was de bedoeling dat we bij elke ronde naast iemand anders gingen zitten en vervolgens een praatje maken over wie je bent en wat je doet. De eerste paar ‘dates’ waren leuk en gezellig maar op een gegeven moment zat ik met de man van rond de 70. Hij zei alleen even wie hij was en besloot daarna dat het wel goed was. Wat ik een beetje jammer vond. We begonnen onze tour met een stuk rijden. Tijdens de rit vertelde de tourguide de gevaren van de ‘middle of nowhere’: uitdroging. Helaas of eigenlijk eerder gelukkig hadden wij niet superwarme dagen waardoor de uitdroging minder kans had. Hij vertelde onder andere dat wanneer iemand hoofdpijn krijgt je het meteen moest melden zodat hij je een gastrolyte kan geven. Een poedertje wat je in water oplost en opdrinkt. Dit goedje vult weer je zoutgehaltes aan want als je zweet verlies je zouten en daardoor is water alleen niet genoeg om uitdroging te voorkomen. Hierdoor raadde hij ook aan om wat sportdrankjes te kopen zodat je je zoutgehalte en mineralen kon verhogen. Op de eerste dag bezochten we Warren Gorge en Alligator ... Dit waren twee hele mooie natuurgebieden met mooie wandelingen. Warren Gorge was een mooie omgeving die iets weg had van de Grand Canyon maar dan met wat groene bomen en planten er bij waar je door kon lopen. De eerste uitdaging van de  tour was daar dan al op de eerste dag: Een stuk of tig trappen op die allemaal stuk voor stuk verschillende hoogtes hadden. (Trappen zijn overigens altijd een uitdaging wanneer je meer dan 1 verdieping moet.) Na eindelijk weer omhoog geklommen te zijn was het tijd voor een wc. Hier maakte ik voor het eerst kennis met de ‘dropdownies’ (spreek je uit als: dropdonnies). Dit zijn wc’s die iets weg hebben van Dixies. Deze wc’s hebben een groot gat waar je ... ingaan die je vervolgens niet meer terug ziet. Ik vond deze wc’s toch wel een beetje eng aangezien er ook maar zomaar iets uit zou kunnen kruipen.

In Warren Gorge hebben we ook meteen gelunchd met broodjes. De broodjes konden we zelf beleggen en zo dik maken als wij zelf wilden. Na de lunch zijn we weer een stuk verder gereden en maakten dan uiteindelijk een stop in Alligator Gorge. Tijdens de rit hebben we al de eerste kangoeroes gezien. Maar eenmaal aangekomen in Alligator Gorge gingen we een grote wandeling maken de berg op. Omdat ik nog dikke blaren had van de vorige dag was dit alles behalve een pretje. In het begin ging alles nog goed. Ook kwamen we weer kangoeroes tegen maar nu van dichtbij. Wat een schattige diertjes zijn het toch! Helaas ging het door de blaren wat minder toen we eenmaal de berg opklommen. Het ergste van allemaal waren de mieren. Er liepen zoveel grote en rode mieren rond. Je hoefde maar een seconde stil te staan (niet eens) of de mieren die liepen al over je voeten en beten. Dit bijten voelde echt niet fijn waardoor je soms ff een raar dansje deed om ze van je af te krijgen. Op het moment dat ik dan bijna boven was voelde ik ineens iets knappen onder mijn voet. En ja hoor dit was mijn blaar die het niet meer aankon en daardoor openbarste. Het gevoel van een openbarstende blaar is zo vies dat ik meteen mijn schoen en sok heb uitgedaan. Gelukkig was de vriendin van de tourguide er en had me een pleister gegeven. Dit was helaas niet echt een succes en het lopen ging daardoor nog zwaarder. De opengebaarste blaar voelde meer en meer als een wond waardoor ik steeds langzamer werd. Gelukkig kwam ik dan eindelijk boven aan op de berg en oh wat was het uitzicht mooi! Vanaf de berg keek je uit op een prachtig groen landschap. Ook hadden ze een klein boekje waarin je je naam kon schrijven. I did it!

In de tussentijd (3 uur) had de tourguide het eten gemaakt. Toen we eenmaal weer beneden waren zijn we doorgereden naar onze eerste overnachtingsplek. Hier hebben we burrito’s gegeten en oh wat kan die tourguide van ons koken zeg! Tijdens het diner begon het helaas te regenen en we moesten daardoor tenten opzetten. Omdat het zo hard regende werden onze tenten alsnog nat tijdens het opzetten. Hierdoor had ik helaas een zwembad in mijn tent. Gelukkig had ik mijn spullen in de bus en trailer gelaten maar waren mijn kleren die ik aanhad en mn swag met slaapzak en alles wel zeiknat. Ook was ik niet zo slim want ik had geen zaklamp gekocht die ik dus wel echt nodig had. Tot mijn vreugde vond ik eentje in mijn swag en kon die gebruiken zodat ik kon zien wat ik aan het doen was.